Portrait And A Dream at Bova

Portrait and a Dream’in Red Planet adlı üç bölümlü ilk EP’si müziğin öz dinamizmini dinleyicinin deneyimine hizalayarak soyutlaşarak yabancılaşanın üzerine gidiyor. Gerçeğin sıkışmışlığının sesin formlar arası değişim gücü vasıtasıyla çözümlenebileceğini dinleyiciyi odağına alarak aktaran kompozisyon, bölümlerin bütünlüklü gelişimiyle de hissel bir diyalektik sunuyor. Ritmin müziğe akışını alışagelmişin tersine çeviren grup, olağan hareketin sesini eserin zeminine sererken var olmanın statikliği algısını yıkmak adına dinleyiciye gerçekliğiyle çarpıcı bir ayna uzatıyor. Ambient Jazz’dan Fusion’a kadar çeşitli akımlardan esinlenen ve göndermelerde bulunan EP, deneysel olduğu kadar da bilinçli ve kendinin farkında bir üslup yakalıyor. Sanatta duygunun tek taraflı monoloğunu ve sanatçının dikte kabiliyetini reddedip, bizzat dinleyicinin tam ortasına davet edildiği müzikal bir sahne oluşturan Red Planet, sahnenin dekorlarını ise istemsizce soyutlaştırılan çatışmalardan ve sürekli var oluşu temellendiren hareketten yaratıyor....

read more

Portrait and a Dream’in Red Planet adlı üç bölümlü ilk EP’si müziğin öz dinamizmini dinleyicinin deneyimine hizalayarak soyutlaşarak yabancılaşanın üzerine gidiyor. Gerçeğin sıkışmışlığının sesin formlar arası değişim gücü vasıtasıyla çözümlenebileceğini dinleyiciyi odağına alarak aktaran kompozisyon, bölümlerin bütünlüklü gelişimiyle de hissel bir diyalektik sunuyor. Ritmin müziğe akışını alışagelmişin tersine çeviren grup, olağan hareketin sesini eserin zeminine sererken var olmanın statikliği algısını yıkmak adına dinleyiciye gerçekliğiyle çarpıcı bir ayna uzatıyor. Ambient Jazz’dan Fusion’a kadar çeşitli akımlardan esinlenen ve göndermelerde bulunan EP, deneysel olduğu kadar da bilinçli ve kendinin farkında bir üslup yakalıyor. Sanatta duygunun tek taraflı monoloğunu ve sanatçının dikte kabiliyetini reddedip, bizzat dinleyicinin tam ortasına davet edildiği müzikal bir sahne oluşturan Red Planet, sahnenin dekorlarını ise istemsizce soyutlaştırılan çatışmalardan ve sürekli var oluşu temellendiren hareketten yaratıyor.

Kompozisyonun ilk bölümünü oluşturan Glacier akışkan bir tekdüzeliğin insan üzerindeki mutlak tezahürünün soğuk bir tekinsizlikten bütünlüklü bir hüzne evrilişini irdeliyor. Zamanla yüzleşişin bir yorumu olarak ele alınabilecek parça dinleyicide kendiyle barışık bir kabulleniş hissi yaratıyor. İsmini Christopher Marlowe’un Doktor Faustus’undaki bir dizeden alan “Homo, fuge!” ise sakinliğin ve boyun eğişin anti-tezinde ritmin üzerine çıkmaya çalışan bir gerginliği, dinamizmin dengesini kasti bir biçimde bozuşun öngörülemezliğini aktarıyor. EP’nin son parçası olan Red Planet ise sentez rolünü anlatıyı kesintisizleştirip tek olanı kollektifleştirerek üstleniyor. Sıkışmış duygunun çözümündeki yoğunluğu başarıyla irdeleyen beste, günümüz Türkiye’sinden ve dünya tarihinden yaptığı göndermelerle kendisinden önceki iki parçanın şemsiyesini genişletip gerçeğe yaklaştırıyor.


Önümüzdeki sene kaydedilecek ve Mehmet Ali Şimayli’nin diğer bestelerinden oluşacak olan albümün bir ön gösterimi niteliğindeki Red Planet, çatışmaların ortasında diyaloğa davet mahiyetinde, organik bir dinamizmden beslenip yine buna ulaşmayı hedeflerken sürekli var oluşun hareketine ses katan bir kompozisyon bütünü ortaya koyuyor.

show less